به گزارش قدس آنلاین،،« ژولیت بینوش» در مصاحبه با نشریه لوموند درباره تجربه خود از آزار جنسی در محیط کار و همچنین رسوایی‌های جنسی "هاروی واینستین"، تهیه کننده آمریکایی سخن گفت.

این هنرپیشه فرانسوی در ابتدا «هاروی واینستن» را «پیچیده» توصیف کرد. شخصی که گاهی اوقات «بخشنده» است و گاهی «دروغگو»؛ می‌تواند به‌راحتی گریه کند و «به‌طرز عجیبی دلسوز» است.

او می‌گوید که همیشه می‌دانسته که «چیز غریبی» در «هاروی واینستین» وجود دارد.

«ژولیت بینوش» در پاسخ به سوال خبرنگار لوموند درباره اینکه «آیا خود او شخصاً مورد آزار جنسی توسط هاروی واینستین قرار گرفته است؟»، گفت:"به شخصه نه. اما فکر می‌کنم بدلیل شرایطی که از کودکی با آن مواجه شدم، احساس خطری (نسبت به او) داشتم."

این هنرپیشه فرانسوی با اشاره آزار جنسی توسط معلم خود در سن هفت سالگی می‌گوید: "برای محافظت از خودم شروع کردم به پوشیدن شلوار؛ یکی از دوستانم هم از تجربه خود با من صحبت کرد؛ من البته توانستم همه چیز را به مادرم بگویم و همه چیز سریعاً متوقف شد." با پشت سر گذاشتن این تجربیات و شنیدن تجربیات دوستان ژولیت جوان برای خود و دیگران حد و مرزهایی قرار داد و از گفتن «نه» باکی نداشت، شرایط را بسرعت تحلیل می‌کرد تا واکنشی سریع و مناسب داشته باشد. اما او می‌افزاید: «متاسفانه همه این حاضر جوابی (واکنش سریع) را ندارند. و برخی شرایط می‌تواند به سرعت وخامت یابد."

«بینوش» در این مصاحبه قدرت را در سینما نکته‌ای کلیدی می‌داند و می‌گوید: "تهیه کنندگان، کارگردانان و هنرپیشه‌های مرد قدرت زیادی دارند؛ نزدیک شدن به این قدرت کمی شبیه به نزدیک شدن به سیاهچاله‌های فضایی است؛ انرژی بر است و تا حدودی می‌توان به آن نزدیک شد اما باید حد و حدود را رعایت کرد."

"ژولیت بینوش" که با بازی در فیلمی به با نام «بیمار انگلیسی» به تهیه کنندگی هاروی واینستین در سال ۱۹۹۷ موفق به دریافت جایزه اسکار شد، درباره او می‌گوید:"زمانی که من با هاروی واینستین کار می‌کردم می‌دانستم که او شخصیتی دارد که برای من هیچگاه جالب نخواهد بود؛ یکبار با او در سوئیت شخصی‌اش ناهار خوردم؛ احساس خطر نمی‌کردم اما نمی‌فهمیدم که چرا می‌خواست مرا ببیند."

این هنرپیشه فرانسوی می افزاید: "بازیگر مردی بود که نیمه‌های شب به من تلفن می‌زد یا سرزده به خانه من می‌آمد تا اینکه یکبار زمان آرایش و گریم در مقابل گریمورها از او پرسیدم چرا نصفه شب به من زنگ می‌زند و همین باعث شد که او این حرکت را متوقف کند."

"بینوش" معتقد است که "در چنین شرایطی باید از خود پرسید که من اینجا چکار می‌کنم؟ در این موقعیت؟ و چه چیزی می‌خواهم؟ و سپس به سرعت واکنش نشان داد."